شاید تصورتان این باشد که ایشان مانند سایر قضاتی که در حال حاضر وجود دارند، بر اساس مدارک و شواهد و بر اساس قانون فعلی درباره امور قضاوت می کنند اما بهتر است بدانید امام روشهای قضایی حضرت سلیمان (ع) و حضرت داوود (ع) را پیش می گیرد.

دلایل پیروی از قضاوت حضرت سلیمان (ع)
1- قضاوت حضرت سلیمان (ع) مطابق با قوانین اسلامی است زیرا مطابق احکام اسلامی وقتی گوسفندی به مزرعه دیگری وارد می شود، صاحب آن گوسفند ضامن خسارت به صاحب مزرعه می باشد. حضرت سلیمان (ع) هم در این باره همینگونه قضاوت کرده است و فقط در نوع غرامت با احکام اسلام متفاوت است. همچننین در روایات آمده است که: «به منادی دستور می دهد که اعلام کند: این مهدی است که بر اساس داوریهای حضرت داوود (ع) و حضرت سلیمان (ع) داوری می کند و مطالبه شاهد نمی کند.1»

2- اگر فرض کنیم حکم حضرت سلیمان (ع) مطابق حکم اسلام نیست، برای درستی نسبت دادن آن به امام زمان (ع) کافی است به استفاده آن حضرت از روشهای قضایی پیامبران قبلی مانند حضرت نوح (ع) و حضرت آدم (ع) استناد کنیم.

دلایل پیروی آن حضرت از قضاوت حضرت داوود (ع)

1- آزمایش و امتحان امت

دلیلی کلی برای پیروی امام از روشهای قضایی پیامبران گذشته است. گمان می شود وقتی امام مهدی (ع) در دعوایی به روش حضرت داوود (ع) داوری می کند هرگز از او و روش قضایی او سخن نمی گوید همچنین نمی گوید که به کمک علم خودش حکم کرده است و همین موجب اعتراضهایی می شود که محک مناسبی برای آزمون امت است.

طبق روایات، امام در بسیاری از دعواها با بهره گیری از این شیوه، داوری خواهد کرد و اولین داوری به این شیوه می تواند محکی برای امتحان باشد؛ اما وقتی این روش در داوری تکراری شد و راز آن برملا شد، فایده های دیگری غیر از این هم خواهد داشت.

2- عادت دادن مردم به رسیدن به حکم واقعی در دعاوی قضایی
زمانی که امام زمان (ع) دریابد که قوانین قضایی، حکم واقعی را مشخص می کند، آن قوانین را به کار می گیرد و وقتی بداند آن قوانین، قاضی را به حکم واقعی نمی رساند، آن را رها کرده و مستقیما حکم واقعی را اعلام می کند. از این جهت، استفاده امام از شیوه حضرت داوود (ع) عادی خواهد شد. این به آن معنا نیست که در همه قضایا از آن شیوه استفاده می کند بلکه در بیشتر موارد آن شیوه را به کار می گیرد و آن هم زمانی است که قوانین کلی قضایی نتواند حکم واقعی را صادر کند.

به همین دلیل امام قضاوت حضرت داوود (ع) و پیامبر (ص) را جمع می کند و از آنجایی که شیوه قضاوت حضرت رسول ( صدور حکم با بینه و سوگند) در بیشتر موارد مطابق حکم واقعی است و کمتر پیش می آید که مخالف آن باشد، امام در بیشتر موارد از شیوه پیامبر استفاده می کند تا روش حضرت داوود (ع). ولی به هرحال آن حضرت، حکم واقعی را بیان خواهد کرد.

پی نوشت:
1- بشارة الاسلام، ص 240 و 259 ؛ به نقل از روزگار رهایی، کامل سلیمان، ص 645

منبع :
تاریخ پس از ظهور، شهید سید محمد صدر 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: